Ulica jednokierunkowa

W wydanej w 1928 roku Ulicy jednokierunkowej Walter Benjamin pochyla się nad detalem – wspomnieniem z dzieciństwa, ulicznym szczegółem – i jego materialnością, konstruując rodzaj fantazmatycznej archeologii kapitalizmu. Przybiera ona formę migotliwego pasażu prowadzącego od oniryczności snu do konkretności towaru – i z powrotem.

Punktem wyjścia dla tej przechadzki po innej „ulicy jednokierunkowej” – Wschodniej w Łodzi – jest katalog wystawy Kręgi Wschodniej w CSW Zamku Ujazdowskim z 1991 roku, gdzie na ostatnich stronach reklamowali się sąsiedzi: sklepy, firmy i bary z tej ulicy (mięsny, spożywczy, ogrodniczy, galanteria…). Ten marginalny wątek jest tu punktem wyjścia do namysłu nad miejscem niezależnej galerii w obiegu ekonomicznym i sąsiedzkim łódzkiej ulicy. Czy to nie paradoks, że galeria non-profit istnieje tak, jak istniała, zaś spośród kilkunastu reklamujących się w tamtym katalogu sklepów i firm, przetrwał tylko jeden? Tłem dla tych równoległych historii – galerii i ulicy – jest więc historia transformacji i ekonomicznych przemian ostatnich 25 lat.

To również punkt wyjścia do analizy semiosfery Wschodniej: ulicznych szyldów, „anachronicznych” pozostałości i śladów dzikiego kapitalizmu lat 90. – co można wyczytać z tych znaków, tropów? Czy te drogowskazy wskazują jeszcze jakąś drogę?

Projekt powstał specjalnie na wystawę Prolegomena do nauk ekonomicznych prowadzonych od kuchni. 30 lat Galerii Wschodniej w Muzeum Sztuki w Łodzi (2014).