Architektura przetrwania

Cykl składa się z kilkudziesięciu czarno-białych fotografii opuszczonych szałasów i jest rodzajem typologii tej efemerycznej architektury – „architektury przetrwania”. Fotografie powstały na greckiej wyspie Samotraka (w latach 2016-2017) – miejscu znanym wśród lokalnych „uciekinierów z cywilizacji”, „emigrantów wewnętrznych”, ale również wyspie w pobliżu której przebiegają dziś szlaki tranzytu płynących z Turcji uchodźców. Enigmatyczna architektura opuszczonych szałasów wiąże się z konkretnym miejscem i czasem, jednocześnie jednak fotografie odnoszą się do ponadczasowego wątku poszukiwania domu/azylu/schronienia i jego braku (bezdomności), odwiecznej tułaczki człowieka. Równocześnie zdaje się ona dialogować z wizją emigracji i poszukiwania domu/azylu jako paradygmatyczną dla całej nowoczesności i czasów, w których żyjemy. Cykl „Architektura przetrwania” stawia również pytanie o alternatywne rodzaje architektury – te które związane są z kryzysem (ekonomicznym, uchodźczym). Wiąże się z tym pytanie o przyszły kształt naszej cywilizacji, a także o powrót do archaicznych form życia w dzisiejszej, pozornie tak nowoczesnej epoce.