Zielnik pokoju

Archiwum Związku Bojowników o Wolność i Demokrację (ZBOWID) ma niejasny, ambiwalentny status i wyraża rozmaite – semantyczne, polityczne, historyczne – napięcia i sprzeczności. Jest też depozytorem różnych pamięci historycznych. Antywojenne i antyfaszystowskie hasła, silne przecież i autentyczne w swej wymowie, mieszają się w sposób czasem niemożliwy do odróżnienia z propagandową, komunistyczną nowomową, której sens i kontekst częściowo nam dziś umyka. Kroniki ZBOWID-u są również zapisem codzienności kół kombatantów, obrazem życia kręcącego się nieustannie wokół wydarzeń sprzed wielu lat, coraz bardziej nieprzystającego do kolejnych dekad schyłkowego PRL-u i czasów transformacji, a także do dnia dzisiejszego. Kwiaty – stały plastyczny motyw, powracający w tych kronikach – z jednej strony doskonale wpisują się w propagandową i martyrologiczną opowieść, z drugiej jednak strony w jakimś sensie ją unieważniają, poddają w wątpliwość.
Zielnik pokoju jest próbą uchwycenia i wydobycia tych zasadniczych sprzeczności, skonfrontowania kronik z problemem pustego znaku. Czy kwiaty muszą być utożsamiane z pokojem? Jak jest relacja między amatorskim pisaniem historii a amatorskim malowaniem kwiatów? Jaką siłę mają obrazy powstające na marginesie tekstu? Wreszcie: czym jest tekst bez swego kontekstu?
Cykl powstał specjalnie na wystawę „Znak pusty / archiwum” (Wolskie Centrum Kultury, Galeria Asymetria, 2019) i opierał się na pracy z archiwum wolskiego oddziału ZBOWID.